“บักโจ้ นักตีผึ้งอินดี้” นิคมทุ่งโพธิ์ทะเล ใส่กางเกงขาสั้น ไม่ใส่เสื้อ ไม่ใส่รองเท้าไม่พกโทรศัพท์ ใช้เวลาว่างออกตีผึ้งโพรงขาย หารายได้เสริมจากงานรับจ้าง
พาไปดูภูมิปัญญาชาวบ้าน ที่ต้องใช้ทักษะที่สั่งสมมานานและความสามารถเฉพาะตัว เพราะต้องแม่นยำ ว่องไว ใช้ความเสี่ยงพอสูง “อาชีพนักตีผึ้งโพรง” ด้วยก้านมะละกอและควันมวนเดียว เพื่อนำรังผึ้งและน้ำหวานที่ได้ไปขายสร้างรายได้ในช่วงเวลาว่างหลังเสร็จจากงานรับจ้างทั่วไป
นายศรายุทธ โยคนิตย์(โยคะนิด)หรือ โจ้ อายุ 30 ปี บ้านเลขที่ 2/2 หมู่ที่ 1 บ้านโพธิ์ทะเล ตำบลนิคมทุ่งโพธิ์ทะเล อำเภอเมือง จังหวัดกำแพงเพชร คือนักตีผึ้ง โดยเฉพาะผึ้งโพรง ตัวฉกาจแห่งตำบลนิคมทุ่งโพธิ์ทะเล ด้วยเอกลักษณ์ ใส่กางเกงขาสั้น ไม่ใส่เสื้อ ไม่ใส่รองเท้า ออกไปตระเวนหารังผึ้งตามบ้านเรือน ตามทุ่งไร่ ทุ่งนา โดยใช้การสังเกตุจากธรรมชาติของผึ้งหากพบผึ้งบินหรือเกาะตรงไหน ให้ตามสังเกตไปจนพบรัง หรือโพรงที่ผึ้งอาศัยอยู่ จากนั้นก็จะตีเอารัง เอาน้ำหวาน ออกมาขาย ได้ราคาดีพอสมควร เพราะเป็นของหายากมีคนต้องการมาก
โดยโจ้ กล่าวว่า ตนเองเป็นพรานล่าผึ้งหรือตีรังผึ้ง มากว่า 20 ปี อาศัยจดและจำจากพ่อแม่ปู่ย่าตายายที่สอนกันมา โดยจะออกหารังผึ้งไปเรื่อยๆ โดยให้สังเกตุว่าเมื่อเจอผึ้งอยู่ตรงไหนให้ตามไปได้เลย รังผึ้งมักจะอยู่ไม่ไกลจากจุดที่พบ และเมื่อพบรังผึ้งก็จะทำการตีเอารังผึ้ง โดยมีวิธีขั้นตอนการตีรังผึ้ง ด้วยการเปิดหารังผึ้งอย่างระมัดระวัง จากนั้นจะใช้ควันจากยาสูบพ่นผ่านก้านมะละกอ เพื่อให้ควันเข้าถึงรังผึ้ง เมื่อผึ้งเมาควัน ก็ทำการเปิดโพรงเพื่อเอารังผึ้งที่มีตัวอ่อน และหัวน้ำหวาน นำมาขายตามบ้านทั่วไป
ส่วนการป้องกันผึ้งต่อย โจ้บอกกับเราว่า แค่ทำให้ผึ้งเมาและต้องจัดการตีรังผึ้งด้วยความรวดเร็ว พร้อมกล่าวติดตลกอีกว่า ส่วนใหญ่จะท่องคาถาตลกๆให้ตัวเองอารมณ์ดี ว่า ตัวเมียต่อยหู ตัวผู้ต่อยตา นางพญาจะต่อยตรงไหนก็เลือกเอา จากนั้นก็คว้ารังผึ้งออกมาเลย สำหรับการหารังผึ้งในช่วงนี้จะมีน้อยมาก เพราะว่าเป็นช่วงฤดูแล้ง อากาศก็ร้อน ทำให้ฝูงผึ้งพากันออกหากินเกษรดอกไม้ไม่ค่อยได้ ต่างจากฤดูอื่น ส่วนใครจะสั่งจองหรือติดต่อโจ้ไปตีผึ้งนั้น บอกเลยว่ายาก เพราะโจ้นอกจะไม่ใส่เสื้อ ไม่ใส่รองเท้าแล้ว โจ้ ยังไม่พกโทรศัพท์มือถืออีกด้วย
